Ślub i wesele po japońsku

Tradycyjny ślub i wesele w Japonii wyglądają zupełnie inaczej niż u nas. Co prawda, coraz więcej jest tam ślubów w stylu zachodnim – stroje i obrządki podobne są do tych w kulturze chrześcijańskiej, tyle że nie ma mszy, spowiedzi ani podobnych rzeczy. Bywają też śluby cywilne, zupełnie pozbawione jakiejkolwiek oprawy – po prostu podpisanie dokumentów. Wciąż jednak żywa jest tradycja japońskich ślubów w obrządku shintoistycznym, czyli zgodnie z zasadami religii wyznawanej przez dużą część Japończyków.

Już od początku rzucają się w oczy różnice kulturowe między Japonią a Zachodem. W Japonii jeszcze do niedawna, bo do połowy XX wieku, to rodzice państwa młodych aranżowali ślub, dopiero teraz przeważnie sami młodzi decydują, z kim się ożenić, bądź za kogo wyjść.

Kiedy już dwoje wyznawców religii Shinto podejmie decyzję o ślubie, wybierają sobie inną parę narzeczonych, która będzie dla nich pewnego rodzaju pośrednikami. Ci drudzy narzeczeni mają wspierać parę młodą, pomagać im w załatwianiu wszystkiego, przede wszystkim zaś łagodzić ewentualne spory i odwodzić od odwołania ślubu.

Podobnie jak u nas, w Japonii istnieje instytucja oficjalnych zaręczyn. Podczas takiej uroczystości narzeczona dostaje od rodziców męża rozmaite podarki – woreczki z pieniędzmi, lniane nici (symbolizujące wspólne dożycie późnej starości), sake, herbatę, przedmioty codziennego użytku lub ubrania. Wszystkie te prezenty muszą później zostać zademonstrowane na weselu.

Do ślubu państwo młodzi idą w tradycyjnych japońskich strojach – panna młoda w kilku kimonach i w ozdobnym nakryciu głowy, pan młody w szacie, na której widnieje jego znak rodowy. Przed wymówieniem przysięgi młodzi wypijają trzy łyżki sake. Po przysiędze rozpoczyna się wesele. Nowożeńcy przebierają się w wygodniejsze stroje – pan młody w garnitur, panna młoda zaś albo w suknię wieczorową albo w specjalne wieczorowe kimono.

Wesele trwa kilka godzin i jest imprezą o charakterze bardziej oficjalnym niż rodzinnym. Goście zostają usadowieni przy stołach według rangi i stanowiska. Na przyjęciu weselnym nie może zabraknąć szefa pana młodego oraz szefów rodziców państwa młodych – zajmują oni miejsca najbliżej nowożeńców. Natomiast rodzice siedzą jak najdalej od nich.

Podczas przyjęcia wszyscy opowiadają zabawne historyjki o parze młodej, wznoszą toasty, wreszcie następuje wymiana prezentów ślubnych. Ważne jest, aby wszystkie prezenty były zapakowane i przewiązane specjalnym sznurkiem – mizuhiki. Mizuhiki powinien być dwukolorowy – srebrno-złoty, czerwono-złoty, czerwono-biały lub purpurowo-biały. W niektórych rejonach panna młoda otrzymuje minofuroshiki, czyli kawałek materiału zszyty z trzech tkanin. Ten prezent symbolizuje radość połączonych rodzin, kobieta potem przechowuje go jak najcenniejszy skarb przez cały czas małżeństwa.

Po weselu para młoda wyrusza w podróż poślubną, zaś goście wracają do swoich domów obdarowani drobnymi upominkami, np. ciasteczkami – zakończenie zatem podobne jest do naszego.

Zdjęcie: Brian Sterling/flickr.com/licencja CC BY-SA 2.0